Agnieszka Kaczorowska była gościem Cezarego Wiśniewskiego w kolejnym odcinku Pudelek Podcast. Podczas rozmowy opowiedziała o rodzinie, braku kółeczka wzajemnej adoracji wśród polskich
fot. Fotolia Historia rasy pudel średni Psy rasy pudel średni to prawdopodobnie jedna z najstarszych ras znana człowiekowi. Znany francuski rysownik, Jan Effel w swojej historii człowieka namalował pudla już w raju. Artysta umieścił pudla nawet w herbie świątyni w Katedrze Saint Sauveur z przełomu XI i XII wieku. Pudle były psami bogaczy i żebraków. Psy tej rasy były szczególnie modne w XIX wieku, a także w okresie międzywojennym. Obecnie ustępują stopniowo młodym rasom. Na szczęście ma nadal wierne, choć nieliczne grono wielbicieli i pasjonatów dbających o rozwój tej ciekawej rasy. Wygląd pudla średniego Z pewnością każdy doskonale wie, jak wygląda pudel. Pies tej rasy ma głowę wytworną, o finezyjnym kształcie. Ciemne, niewielkie oczy, uszy długie, bogato owłosione, korpus zaś wpisany jest w kwadrat lub niewielki prostokąt. Grzbiet krótki, prosty, klatka piersiowa sięga dołem do łokci, lędźwie mocne i muskularne. Pudle charakteryzują się unikalnym dla tej rasy eleganckim, lekko tanecznym krokiem. fot. Fotolia Zobacz także: Ranking najinteligentniejszych ras psów Charakter pudla średniego Aż trudno uwierzyć, że tak elegancki pies był kiedyś wykorzystywany do polowań, głównie na ptactwo wodne. Obecnie pudle pełnią przeważnie funkcje reprezentacyjne. Niektóre okazy z tej rasy świetnie nadają się do pracy z chorymi i niepełnosprawnymi ludźmi. To fakt, który pozwala je uznać za rasę nie tylko reprezentacyjną, ale i pomocną w różnego rodzaju terapiach. Trzeba przyznać, że pies tej rasy charakteryzuje się ponadprzeciętną inteligencją. Sprawia to, że jest on świetnym towarzyszem zarówno dla ludzi w podeszłym wieku, jak i młodych i aktywnych osób. fot. Fotolia Pudle to psy o wesołym, radosnym usposobieniu. Szybko przywiązują się do właściciela i domowników. Mają jednak kłopoty w akceptowaniu obcych im osób. Dobrze czuje się w domach, gdzie są dzieci. Pielęgnacja i zdrowie psa rasy pudel średni Należy pamiętać, że pudel wymaga częstej pielęgnacji. Konieczne jest szczotkowanie przynajmniej raz w tygodniu, a raz na miesiąc przydaje się kąpiel. Jeśli zależy nam na szczególnym wyglądzie naszego pupila, przynajmniej raz na 6 tygodni musimy odwiedzać psiego fryzjera. Jeśli wybierze się odpowiedni rodzaj strzyżenia, utrzymanie szaty pudla jest mało kłopotliwe. Pudle należą do ras zdrowych, które nie są genetycznie obciążone konkretnymi chorobami. Należy jednak dbać szczególnie o uszy psa - czyścić je i usuwać długie włosy, aby nie dochodziło do zapalenia. Zobacz całą: Encyklopedię ras psów
Cechy te sprawiają, że pies pudel może być doskonałym partnerem zarówno dla osób samotnych lub starszych niż też dla rodzin z dziećmi. Czy pudle nadają się do rodzin z dziećmi. Pies pudel, charakteryzujący się swoją elegancją i inteligencją, często jest uważany za idealnego towarzysza rodzinnego. POCHODZENIE I HISTORIA RASY Współcześni kynolodzy widzą przodków pudli wśród psów pasterskich i myśliwskich, jednak ścisłe ustalenie początków rasy byłoby bardzo ryzykowne. Pierwsze wizerunki pudli przyniosła sztuka XV wieku z terenów Francji, Niemiec, Hiszpanii, co zresztą do dziś jest przyczyną nierozstrzygniętego sporu o ojczyznę rasy. Jedno jest pewne: pudle są rasą europejską, powstałą i rozpowszechnioną w epoce bogatego w formy baroku. Ówczesny styl życia władców i arystokracji, przemarsze wojsk, kontakty handlowe i dyplomatyczne - przyczyniły się do rozprzestrzenienia i popularyzacji pudli w Europie Zachodniej. Rasa ta, jak chyba żadna inna, powstawała w chaosie, ruchu, na odległych od siebie terenach. Przeżywała okresy wielkich triumfów, ale i pogardliwych określeń. Jej przedstawiciele byli faworytami największych tego świata, ale i najciężej pracującymi psami - w myślistwie, przy wyszukiwaniu trufli, w cyrku itp. Nie można dokładnie ustalić daty sprowadzenia tych psów do Polski. Wydaje się prawdopodobne, że nastąpiło to już po zakończeniu przez pudle kariery psów myśliwskich. Pierwszym polskim pudlem, o którym cos wiemy, był Bielik królewicza Zygmunta (późniejszego Zygmunta Starego). W kronikach z tego okresu zanotowano, że królewicz chodził z nim do łaźni i odbywał zagraniczne wojaże. Bielik był na tyle znany, że Jan Matejko umieścił go na obrazie "Podniesienie dzwonu Zygmunta". Oczywiście Bielik nie mógł byc świadkiem zawieszenia dzwonu, miałby bowiem wówczas ponad 20 lat (wzmianki o psie królewicza pochodzą z końca XV wieku, a wspomniana uroczystość odbyła sie w 1520 r.). Zgodność poszczególnych elementów obrazów z historią nie jest najmocniejszą stroną Matejki. Na płótnie widzimy również lutnistę-szpiega Bekwarka, który do Polski przybył 30 lat później. Modelem Matejki był z pewnością jego własny pudel - jeden z wielu psów, które przewijały się przez dom malarza. Znane są liczne interesujące wzmianki mówiące o istnieniu pudli w polskich domach, jednak racjonalnego początku ich hodowli należy szukać w okresie pojawienia się tej rasy na wystawach psów. Na przełomie XVIII i XIX wieku miłośnicy psów w Europie zachodniej odkryli nowy sport kynologiczny - pokazy użytkowania, a następnie wystawy psów rasowych , na których oceniano zgodność z wzorcem i piękno pokroju. Zakładano wielkie hodowle, odszukiwano i systematyzowano regionalne odmiany psów użytkowych, zakładano kluby poszczególnych ras i ich związki. Od początku kynologii wystawienniczej pudle występowały jako uformowana rasa w trzech odmianach wielkości i to zarówno na kontynencie, jak i w Anglii. Dowodem na to sa liczne reportaże, sprawozdania oraz ilustracje w prasie i książkach. Pierwsze Kluby Pudli powstały w Anglii w 1886 roku, następnie w Niemczech w 1893 roku i we Francji w roku 1922. Do Polski sport wystawienniczy i tworzenie organizacji kynologicznych dotarły ze znacznym opóźnieniem. Za ich początek należy uznać powstanie zrzeszeń gospodarczych: Cesarsko- Królewskiego Galicyjskiego Towarzystwa Gospodarczego, które od 1850 r. we Lwowie, a następnie w innych miastach urządzało pokazy zwierząt gospodarskich z psami włącznie, Centralnego Towarzystwa Gospodarczego w Wielkim Księstwie Poznańskim, organizującego od roku 1862 w Gostyniu wystawy inwentarza gospodarskiego i w końcu Towarzystwa Wyścigów Konnych w Królestwie Polskim, które od 1881 roku eksponowało w Warszawie inwentarz żywy- oczywiście też z udziałem psów. Jak wynika z nielicznych relacji z tych z tych skromnych wystaw psów, pokazywano także pudle. Raz nawet rasa nazwana została pudlem afrykańskim. Ciekawe, czy był to wpływ bardzo starej angielskiej opinii o pochodzeniu pudli z tego rejonu świat ? Bezpośrednio po zakończeniu I Wojny Światowej i odzyskaniu niepodległości powstały regionalne i specjalistyczne zrzeszenia kynologiczne. Niestety, nie powstał- wzorem Pointer Klubu, Setter Klubu czy wielu innych- Klub Pudla. Hodowcy i miłośnicy tej rasy zrzeszeni byli w Polskim Związku Hodowców Psów Rasowych w Warszawie. W roku 1938 ponad dziesięć różnorodnych zrzeszeń kynologicznych utworzyło Polski Kennel Klub, który 2 VI 1939 roku przyjęty został do Międzynarodowej Federacji Kynologicznej. Stowarzyszenia lub wspólne ich komitety organizowały w okresie międzywojennym wystawy psów rasowych w Warszawie, Wilnie, Poznaniu, Lwowie, Katowicach, Toruniu i Krakowie. Nie wystawiano imponujących ilości psów- przeciętnie zgłaszano od stu do stu kilkudziesięciu. I na te skromna ilość przypadały zazwyczaj dwa, trzy pudle.. Może nie traktowano ich jako nadzwyczajnych rarytasów wystawowych- ale przecież w literaturze i czasopismach kynologicznych tamtego okresu uznawano pudle za rasę zasiedziałą, zadomowioną i tak powszechną, że nikt tego stanu specjalnie nie akcentował. W najpoważniejszych książkach- Maurycego Trybulskiego, Stefana Błockiego, Ignacego Mana- autorzy poświęcają pudlom wiele miejsca. Podają bardzo dużo ciekawych informacji, które dziś od ponad pół wieku, czyta się z wielkim zainteresowaniem. W kwartalniku Polskiego Związku Psów Rasowych "Pies" i miesięczniku 'Mój Pies" jest dużo wzmianek o pudlach. Ze sprawozdań z wystaw można się dowiedzieć, ile było pudli i jakie otrzymały oceny. W "Moim Psie" pudle dwukrotnie były psami okładkowymi. W numerze 8 z 15 VIII 1937 roku dziewczynka w polskim stroju ludowym sfotografowana jest z białym miniaturowym pudlem. W numerze przedostatnim- z 1 VII 1939 roku- okładkę zdobi piękny, biały pudel amerykański ch. BLAKEEN JUNG FRAN. Z artykułu Pies na urlopie możemy się dowiedzieć 9 i zobaczyć, gdyż artykuł zdobią zdjęcia, że duży, biało-czarny ( tak, tak, łaciaty, dziś zrobiłby karierę) pudel imieniem MARS przyjechał na wypoczynek ze swoja panią do Ciechocinka aż z Lublina i że koncertów wysłuchuje na stojąco. Natomiast CACUŚ, miniaturowy, biały pudelek, który na urlop do Zakopanego przyjechał ze Lwowa, pozuje do zdjęcia na słupku granicznym, na tle Świdnicy w Tatrach. W artykule o modzie Pani i jej pies projektant poleca charakterystyczny kostium o motywach zbliżonych do sylwetki pudla. W rubryce ogłoszeń p. Adolf Wołoski z Kalisza (Rynek Dekerta2, skład apteczny) informuje, ze pragnie nabyć pudlicę białą lub czarną, z rodowodem, po rodzicach pełnowartościowych, w wieku 2-3 miesięcy. Prosi o cenę i odpis rodowodu. Podając te fakty pragnę przekonać Szanownych Czytelników, że pudle były w Polsce od czasów bardzo dawnych. Borykały się z podobnymi do dzisiejszych problemami i spotykały sie z nie mniejszą od współczesnej sympatią. W naszym psim światku nie stanowia nowości, choć niekiedy odchodziły w zapomnienie. PUDLE W POLSCE PO II WOJNIE ŚWIATOWEJ Wojna przerwała działalność polskiej kynologii. Prawie doszczętnie zniszczona został dokumentacja. Ocalało jednak kilku zapaleńców, którzy zaraz po zakończeniu wojny- w tak trudnej sytuacji politycznej i gospodarczej kraju- zaczęli krzątać się przy reaktywowaniu życia kynologicznego. 5 V 1948 roku powołano Związek Kynologiczny w Polsce, dostosowując jednak jego formy organizacyjne i nomenklaturę do realiów powojennych. W tymże 1948 roku powstały pierwsze oddziały Związku w Warszawie, Poznaniu, Wrocławiu, Inowrocławiu, Katowicach i Bydgoszczy oraz ukazał się pierwszy numer "Psa". Już we wrześniu 1948 roku zorganizowano I Ogólnopolską Wystawę Psów Rasowych we Wrocławiu. Uczestniczyły w niej dwa pudel: duży, biały DŻEM J. Trybuły z Warszawy i czarny BOBUŚ p. Borowskiej. II Wystawa Ogólnokrajowa odbyła się 1-2 października 1949 roku w Warszawie. Wystawiano na niej już trzy duże pudle: JIMA p. Stockiej, ATERA p. Bizowskiej i wspomnianego już DŻEMA p. Trybuły. Były to psy, które cudem ocalały z pożogi wojennej. Oczywiście z biegiem czasu zaczęto zgłaszać do Związku i inne, które przetrwały wojnę, przywiezione z zagranicy lub były pudlo-podobnymi. Po przeglądach, dokonywanych w Warszawie pod czujnym i fachowym okiem inż. Zygmunta Biernackiego i Jaremy Wodzińskiego, rejestrowane były w związku, następnie wpisywane do Księgi Wstępnej. W następnych latach udział pudli w wystawach powiększył się. Przy warszawskim oddziale Związku skupiła się mała zaprzyjaźniona grupa ludzi-panie W. Sarnecka, A Rakoczy, państwo Kierstowie. Kulikowscy, Piotrowscy, Michałowscy i niżej podpisy. Doszliśmy wówczas do wniosku, że należy rozpropagować pudle jako równorzędnych partnerów całej rodziny psów rasowych. Uważaliśmy, ze pudle są idealnymi psami domowymi, łatwymi w hodowli i wychowie, a przy tym mającymi niepowtarzalny urok i wspaniały charakter. Wychodziliśmy z założenia, iż jest to idealne zwierzę, które nam , po obozach, tułaczkach, przyniesie radość, ukojenie, wierność i wszystko, co może dać człowiekowi obcowanie z psem. Nie było to łatwe, bowiem w tamtych czasach uzasadnieniem istnienia Związku była użytkowość psów obronnych i myśliwskich. W opinii ówczesnych decydentów pudel był symbolem kapitalistycznego darmozjada, psiego paniczyka, który nie nadawał się do służb specjalnych, a w polu na kaczkach nikt by się z takim dziwakiem nie pokazał. Zmiany społeczne, które zaszły w Polsce po 1945 roku, wymagały cierpliwej nauki i przekonywania, że pies i kynologia w najszerszym tego słowa znaczeniu to zjawisko trwale związane z przeszłością i przyszłością człowieka. Po wielu staraniach i zabiegach udało się przy oddziale warszawskim zorganizować w 1954 roku sekcje poszczególnych ras. Z czasem zmieniono te przepisy i sekcyjne mianował Zarząd. W Warszawie w 1954 roku powstała sekcja "pudla i chow-chow", jako ze oba środowiska były szczególnie zaprzyjaźnione. Nasza działalność polegała na skupieniu wokół sekcji wszystkich miłośników rasy- i tych przedwojennych, i całkowicie nowych, którzy nie rzadko po raz pierwszy mieli psa w domu. Udzielaliśmy wskazówek, dotyczących żywienia, wychowania, pielęgnacji, organizowaliśmy pokazy rasy i kursy strzyżenia psa, nieprawdopodobnie często wygłaszaliśmy odczyty i pogadanki. W roku 1956 wydaliśmy własnym nakładem pierwszą broszurę mojego autorstwa Pudel - wzorzec i pielęgnacja. Rozdawaliśmy ją marząc, by ludzie wiedzieli, jak traktować, wychowywać i pielęgnować swego pupila, aby był choć trochę podobny do pudla. 20 XI 1960 roku zorganizowaliśmy w Warszawie w salach PZŁ przegląd pudli na zasadach wystawy. Psy podzielone były na płeć i klasy, otrzymywały karty ocen, lokaty, dyplomy, medale. Były boksy i ring, sędziowała Smyczyńska. Udział wzięło 40 pudli, w tym 20 dużych, 16 średnich i 4 miniaturowe. Atmosfera, nastrój i bezinteresowne zaangażowanie organizatorów sprawiły, że wrażenia i wspomnienia tej imprezy nie zatarły się w pamięci. Sadzę, że zasługuje ona na przyznanie jej honorowego miejsca " I Specjalistycznej Wystawy Pudli". O miłych wspomnieniach i doprawdy karkołomnych pomysłach- jak choćby wyjazdy do krycia z naszymi pudlicami na punkty graniczne w Zgorzelcu- można by opowiadać jeszcze długo. Tymczasem pudle stawały się coraz bardziej znaną i lubianą rasą, dołączyli do nas nowi sympatycy i miłośnicy. Tak reaktywowano pudle w Polsce po II Wojnie Światowej. Początki były pracowite, skromne, oparte na altruistycznym zapale entuzjastów rasy. Stopniowo łatwiejsze były kontakty, wyjazdy, udział cudzoziemców w naszych wystawach, importy. Związek przystąpił do FCI. Zainteresowanie pudlami dość szybko rozszerzyło się na bardzo prężne ośrodki kynologiczne: Poznań, Śląsk, Pomorze, dzięki którym pudle w całym kraju stanowią prawdziwą dumę i ozdobę kynologii. Fragment książki "PUDLE" Zygmunta Jakubowskiego źródło za zgodą: Klub Pudla w Polsce Cora powoli staje się gwiazdą mediów społecznościowych. Na swoim Instagramie pudel zebrał ponad 34 tys. wiernych fanów. A to dopiero początek! Czytaj też: Ten pies wygląda jak foka albo
Charakter rasy pudel miniaturowy FCI wyróżnia cztery odmiany pudli: duże, średnie, miniaturowe i toye. Z kolei w krajach anglosaskich dzieli się rasę na trzy odmiany (standardowe – powyżej 38 cm, miniaturowe – 28-38 cm, i toye – poniżej 28 cm) i za zgodne z wzorcem uznaje się wszystkie jednolite umaszczenia, co w praktyce poszerza nieco gamę maści, np. o kolor kremowy. Choć wszyscy przedstawiciele rasy mają podobne charaktery, to istnieją jednak pewne różnice: duże pudle są spokojniejsze, a miniatury i toye ruchliwsze. Pudel miniaturowy to pies przyjazny wobec ludzi, towarzyski, który bardzo przywiązuje się do domowników – zarówno dwu-, jak i czworonożnych. Bywa zazdrosny o uwagę właściciela. W większości przedstawiciele rasy pudel miniaturowy są pozytywnie nastawieni do otoczenia. Lubią się bawić z dziećmi, pobratymcami i innymi zwierzętami. Trzeba jednak pamiętać, że w rasie występuje duże zróżnicowanie i zdarzają się zwierzęta asocjalne i strachliwe. Pudel miniaturowy to pies skoczny, aktywny, i żywiołowy. Wymaga zapewnienia mu długich, atrakcyjnych spacerów i ciekawych zajęć umysłowych. Jeśli zapewni mu się wystarczającą ilość ruchu i ćwiczeń, w domu jest niekłopotliwy. Znudzony może natomiast niszczyć przedmioty, przeszukiwać wszystkie kąty, otwierać szafki i torby, wskakiwać na meble. Psy rasy pudel miniaturowy mogą wykazywać lęk separacyjny – pozbawione obecności człowieka często szczekają i wyją, mogą także niszczyć w domu. Na czas nieobecności psu warto zapewnić zajęcie w postaci choćby gryzaka czy trudnej do zniszczenia zabawki wypełnionej przysmakami. Pudel miniaturowy nie nadaje się na ogrodowego stróża – pozostawiony sam w ogrodzie, odizolowany od opiekuna stanie się wyjątkowo nieszczęśliwy. Psy tej rasy nie powinny mieszkać na podwórku także ze względu na delikatną sierść, która nie chroni zbyt dobrze przed mrozem. Pudel miniaturowy jest wprawdzie dość czujnym psem i może szczekać na dźwięk hałasów i widok nieproszonych gości, jednak nie zachowa się wobec nich agresywnie. Umiejętności Pudle wyhodowano jako zwierzęta pracujące. Ich przodkami były zapewne kudłate psy pasterskie. Później pudle służyły głównie jako psy myśliwskie. Dziś pudle kojarzą się raczej z psami ozdobnymi, jednak nie utraciły nic ze swej inteligencji, cenionej zwłaszcza w krajach anglosaskich, gdzie psy te biorą udział w zawodach posłuszeństwa. Jako zwierzę inteligentne i sprytne pudel miniaturowy bardzo szybko się uczy. Jest wrażliwy na bodźce zewnętrzne – nowe dźwięki i nieznane przedmioty. Sprawdza się w agility, obedience czy frisbee, jeśli odpowiednio się go zmotywuje. Szkolenie i wychowanie Skoczny, radosny, chętny do współpracy i łatwy do zmotywowania pudel miniaturowy jest wyjątkowo podatny na szkolenie. Inteligencja i ukierunkowanie na człowieka sprawiają jednak, że pudle nie tylko szybko się uczą, ale też równie szybko szkolą swoich właścicieli. W wychowaniu psa rasy pudel miniaturowy niezbędna jest więc konsekwencja i cierpliwość. Trzeba przy tym pamiętać, ze pudle to psy dość wrażliwe, w ich szkoleniu nie powinno się więc stosować metod awersyjnych. Pudel miniaturowy z reguły dobrze dogaduje się z innymi psami i jest ufny w stosunku do ludzi. Zdarzyć się jednak może, ze nieodpowiednia socjalizacja lub jej brak w wieku szczenięcym spowodują trudne do rozwiązania problemy – nadmierną bojaźliwość albo agresję. Dlatego każdy szczeniak rasy pudel miniaturowy powinien być oswajany z przeróżnymi sytuacjami, psami i obcymi ludźmi. Najlepszym wyborem dla niedoświadczonych opiekunów będzie zabranie szczeniaka do psiego przedszkola. Dla kogo ta rasa W tej rasie istnieją duże możliwości dopasowania psa do swoich preferencji – zarówno w kwestii wyglądu (rozmiary, kolory, fryzury), jak i charakteru oraz temperamentu. Z pudlem miniaturowym nie poradzi sobie raczej osoba starsza i mało aktywna. To pies dla kogoś, kto lubi się dużo ruszać i nie przeraża go pielęgnacja szaty.
Wygląda na to, że zachodnia Europa i częściej Wyspy Brytyjskie są wypełnione opowieściami o upiornych psach. Większość z tych opowieści dotyczy czarnych jak węgiel psów z czerwonymi oczami, a większość z nich została opisana jako większa niż większość psów. Większość uważana jest za złych, ale niektórzy są uważani za życzliwych. Co to jest […]
Pudle to psy rodzinne, mające żywiołowe usposobienie. Jest wiele odmian pudli, a każdy pies wyróżnia się nieco innym wyglądem. Największy jest pudel królewski. Mniejsze wymiary ma pudel średni. Jest jeszcze pies niewielkich wymiarów, czyli pudel miniaturowy. Specyficzna fryzura pudla jednych rozbawia, innych zachwyca. Nie każdy wie, ale przez liczne wieki pudle nie miały niczego wspólnego z wystawami, na których obecnie zdobywają liczne nagrody. Były one psami myśliwskimi, niezwykle cenionymi. Obecnie są to popularne psy ozdobne. Ich gęsta i bujna okrywa włosowa świetnie nadaje się do tworzenia rozmaitych fryzur. Warto dowiedzieć się, jaka jest charakterystyka rasy, co ją wyróżnia. Spis treści: Skąd się wziął pudel duży, jaka jest historia tej rasy? Opis rasy pudel królewski, czyli jak wygląda pudel duży? Jaki ma charakter pudel duży? W jaki sposób wychowywać psy rasy pudel duży? Zdrowie pudel duży i choroby Jakie potrzeby żywieniowe ma królewski pudel? Skąd się wziął pudel duży, jaka jest historia tej rasy? Psy rasy pudel duży nie wzięły się znikąd. Pojawia się jednak pytanie, jakie były ich początki. Niestety nie ma co liczyć na jednoznaczną odpowiedź, nie znaleziono informacji o dokładnym pochodzeniu tej rasy. Mówi się, że krewni pudli byli obecni już w czasach starożytnej Persji. Kolejne teoria głosi, że psy przypominające pudla spotykano w średniowieczu. Wskazują na to zapiski, w którym znajdują się informacje o psach z lokami. Pojawiły się sprzeczności dotyczące także kraju pochodzenia pudli. Pierwszy wzorzec rasy powstał dopiero na początku XX wieku, gdy udało się dojść do porozumienia i wpisano ostatecznie w katalogu rasy Francję. Wiele osób nie zdaje sobie nawet sprawy z tego, że pudel średni i duży to psy będące świetnymi myśliwymi. Pomagały podczas polowań na ptactwo wodne. Psy tej rasy słynęły z tego, że wspaniale łapały dzikie kaczki. Duży pudel od samego początku odznaczał się chęcią do nauki, był bardzo podatny na tresowanie. Wyróżnia się nawet okres, w którym psy rasy pudel królewski wykorzystywano w cyrkach. Wynikało to w dużej mierze z cech charakteru tych czworonogów i ich wyglądu. Nie minęło zbyt wiele czasu, a pudle stały się wiernymi towarzyszami ludzi, psami rodzinnymi. Nawet znane osoby decydowały się na zakup pudla. Wiele innych ras psów, które dotąd cieszyły się ogromnym uznaniem, zostały w dużej mierze wyparte przez czworonogi z lokami. Obecnie serca skradł pudel toy, który do złudzenia przypomina pluszową maskotkę. Dzisiejsze pudle pełnią głównie rolę reprezentacyjną. Biorą udział w licznych wystawach zarówno krajowych, jak i międzynarodowych. Opis rasy pudel królewski, czyli jak wygląda pudel duży? Każda odmiana pudla ma taki sam wzorzec FCI, ale pomimo wielu podobieństw nie brakuje też różnic. W przypadku dużych pudli można mówić o bardzo kręconej szacie. Włosy pudla układają się w loki lub przypominają sznurki. Psy tej rasy charakteryzują się miękkim i gęstym futrem, są bardzo przyjemne w dotyku. Niektórzy porównują pudle do owiec ze względu na sierść o bardzo podobnej strukturze. Większość psów rasy pudel duży wyróżnia się kilkudziesięciocentymetrowymi sznurami. Wiele osób kojarzy pudle z białymi psami, ale mogą mieć one różne umaszczenie. Nie brakuje pudli czarnych, srebrnych, brązowych, morelowych i nawet czerwonych. W przypadku psów niestrzyżonych można mówić o największych wymiarach, Średnia masa pudli nie przekracza 25 kg. W zależności od rozmiarów, wyróżnia się cztery podstawowe odmiany psów rasy pudel. Istotne jest to, jaką pies ma wysokość w kłębie. Pudle duże uzyskują wielkość od 45 do 60 cm. Zdecydowanie mniejszy jest pudel średni, którego rozmiary nie przekraczają od 35 do 45 cm. Pudel miniaturka ma średnio od 28 do 35 cm. Najmniejsza odmiana to pudel toy, który nie uzyskuje w kłębie więcej niż 28 cm. Pudel królewski ma krótkie plecy, długie nogi, wysoko osadzony ogon, długą i prostolinijnym głowę. Wystarczy spojrzeć na tego czworonoga, aby zobaczyć w nim dostojeństwo. Pudle prezentują się bardzo efektownie, szczególnie jeśli zostaną umiejętnie przystrzyżone (przede wszystkim na plecach i tylnych łapach). Najciekawsze fryzury można zobaczyć na wystawach psów. Jaki ma charakter pudel duży? Psy rasy pudel duży znajdują się na liście najinteligentniejszych psów świata. Wyróżnia je bardzo szybkie przyswajanie nowych informacji i opanowywanie umiejętności. Posiadają duże zdolności zarówno fizyczne, jak i umysłowe. Pudle cechuje także wspaniała pamięć. Bez problemu radzą sobie z zapamiętaniem nazw zabawek i ich rozpoznawaniem. Wystarczy potem nazywać rzeczy, a czworonóg będzie je przynosił. Na korzyść pudli w dużym stopniu przemawia również przyjazne usposobienie tych zwierząt. Są to psy niezwykle lojalne, wielozadaniowe, pomocne. Wspaniale sprawdzają się w roli psów ochronnych, ratowników, terapeutów, przewodników. Kolejną zaletą psów rasy pudel duży jest to, że świetnie radzą sobie w rozmaitych sytuacjach. Szybko dostosowują się do konkretnych warunków, więc nie sprawiają żadnych problemów podczas wspólnego podróżowania. O pudlu można śmiało powiedzieć, że jest niezwykle przyjacielskim zwierzęciem, otwartym na ludzi. Łagodne usposobienie sprawia, że wspaniale nadaje się do domu z dziećmi. Pudle to typowe psy rodzinne, których nie trzeba namawiać do zabawy. Od pudla dużego można wymagać wierności i posłuszeństwa, ale należy liczyć się też z tym, że ma silną osobowość. Ogromną zaletą tej rasy psów jest to, że nie przejawia agresji do ludzi ani innych czworonogów. Nie gryzie, więc wiele osób doceni łagodne usposobienie tego psa. Pudle potrzebują uwagi, szczególnie ze strony swojego ukochanego opiekuna, wręcz pożądają jego miłości. W jaki sposób wychowywać psy rasy pudel duży? Pudle nie sprawiają trudności w wychowaniu. Są bardzo ułożone i posłuszne, inteligentne i skłonne do nauki. W większości przypadków pudel duży nie będzie problematyczny. Oczywiście ogromne znaczenie ma to, w jakich warunkach wychowywał się czworonóg. Zawsze trzeba dokładnie sprawdzić hodowlę. Niestety nie brakuje pseudohodowli, które nie dostosują się do wytycznych, nie zważają na potrzeby konkretnej rasy. Psy z niesprawdzonej hodowli są najczęściej obarczone różnymi chorobami, szczególnie genetycznymi. Zdrowy pudel duży jest bardzo chętny do nauki, przywiązuje się do człowieka, staje się typowym psem rodzinnym. Jeśli ktoś nigdy nie miał czworonoga, to pudel duży świetnie sprawdzi się na pierwszego psa. Jego wychowanie nie stanowi większego wyzwania. Już nawet szczeniaki pudli są bardzo podatne na tresurę, łatwe do ułożenia. Oczywiście trzeba ustalić pewne zasady i się ich trzymać, bo niezdyscyplinowany pies stanie się problematyczny. Wystrzegać należy się zaniedbywania swojego pupila, bo zacznie on przejawiać różne destruktywne zachowania. Pudle wymagają uwagi właściciela i zapewnienia im różnorodnej aktywności zarówno fizycznej, jak i umysłowej. W przypadku znudzenia pies zacznie szukać sobie jakiegoś zajęcia i trzeba liczyć się z niemałymi zniszczeniami. Pudel duży wymaga konsekwentnego wychowania. Na szczęście umysł tych psów jest chłonny, przez co uczą się łatwo i szybko. Szkolenie należy zacząć jak najwcześniej, bo najbardziej podatne na tresury są szczeniaki. Trzeba od razu przystąpić do nauki właściwych poleceń, aby pies był ułożony i niekonfliktowy. Jeśli opiekun będzie poświęcał wystarczająco dużo czasu swojemu psu i zadba o jego potrzeby, to może być pewny, że zyska dzięki temu niezwykle wiernego i posłusznego przyjaciela. Pudle dobrze dostosowują się do różnych warunków. Odnajdą się zarówno w dużym domu z ogrodem, jak i w małym mieszkaniu. Najważniejsze będzie to, aby zadbać o aktywność fizyczną i umysłową. Świetnie sprawdzają się sporty dla psów, które mają korzystny wpływ na rozwój psa, służą też do wzmocnienia więzi i budowania zaufania. Zdrowie pudel duży i choroby Psy rasy pudel duży są skłonne do różnych chorób dziedzicznych. Dotyczy to przede wszystkim osobników pochodzących z hodowli, w których liczy się głównie efektowny wygląd zwierzęcia, a kwestią drugorzędną staje się jego zdrowie. Psa rasy duży pudel mogą dotykać różne schorzenia. Najczęstszym jednostkami chorobowymi są schorzenia dotyczące stawów i oczu, wymienić można przykładowo zanik siatkówki oka i jaskrę. Są to choroby, które przyczyniają się do utraty wzroku. Kluczowe będzie to, aby wziąć szczeniaka ze sprawdzonej hodowli, aby uniknąć trafienia na schorowanego osobnika. Jakie potrzeby żywieniowe ma królewski pudel duży? Duży pies wymaga zapewnienia mu odpowiedniej diety. Jako że jest sporych rozmiarów, to potrzebuje więcej jedzenia niż pozostałe odmiany tej rasy. Obecnie w sprzedaży znajduje się mnóstwo gotowych karm, ale przy ich wyborze trzeba dokładnie czytać etykiety. Sprawdzić należy skład, nie powinno być w nim sztucznych dodatków. Wystrzegać powinno się karm, które mają chemiczne konserwanty, wzmacniacze smaku, barwniki itd. Jeśli czworonóg ma cieszyć się dobrym zdrowiem przez długi czas, to odpowiednio zbilansowana dieta będzie podstawą. Oczywiście nie może też zapragnąć aktywności fizycznej, ale sposób odżywiania ma ogromny wpływ na kondycję pupila, to samo dotyczy przecież ludzi. Najlepszym rozwiązaniem będzie wobec tego sięgnięcie po wysokiej jakości pożywienie, które dostarczy organizmowi pudla wszystkich składników odżywczych niezbędnych do prawidłowego funkcjonowania. Kolejną kwestią jest to, aby podczas układania jadłospisu mieć na uwadze wiek swojego psa, jego masę ciała, aktywność fizyczną, stan zdrowia. W przypadku pudla sprawdzi się karma zarówno sucha, jak i mokra. Dobrym wyborem jest również pożywienie surowe. Zdecydowana większość posiłku powinna składać się z mięsa, pozostałą część należy wypełnić warzywami, a w mniejszej ilości zbożami. Pies potrzebuje sporą ilość białka, najlepiej nadaje się pokarm pochodzenia zwierzęcego. W diecie pudla w mile widziane będzie nie tylko mięso, warto wzbogacić jadłospis także o podroby. Najwięcej witamin i minerałów znajduje się w warzywach, można też podawać psu ryż. Istotne jest to, aby nie eksperymentować za dużo z dietą pudla. Lepiej trzymać się jednego planu żywieniowego, aby uniknąć problemów ze strony układu trawiennego. Oczywiście można modyfikować dietę, ale nie należy robić tego zbyt często. Trzeba mieć na uwadze to, że większość psów źle znosi zbyt duże zmiany w swoim dotychczasowym sposobie odżywiania - pudel duży tak samo. Należy je zawsze wprowadzać powoli, stopniowo, aby nie zniechęcić zwierzęcia. Polecane produkty: TRIXIE - TX 2311 Szczotka Jednostronna Plastikowa Pudel PETMEX - Paski Drobiowe 250g AMIPLAY – Sofa Babydoll Różowa Rozm. L PET NOVA - Frisbee Dysk Zabawka Dla Psa Różowa 18cm PET NOVA - Smycz Bungee 2,5cm X120-180cm Czerwona
Jak wygląda pitbulterier? Pitbull to silny i krzepki pies, którego najbardziej charakterystyczną cechą jest szeroka i potężna głowa z małymi uszami. Zwierzęta charakteryzują się również mocną szczęką i cienkim ogonem, który jest dość krótki i nisko położony. Oczy są głęboko osadzone, niemal trójkątne i niewielkie.
Rasy psów – Pudel osób hołduje stereotypowi głoszącemu, że pudle to psy delikatne, wręcz zblazowane. Prawdą jest jednak fakt, że należą do najinteligentniejszych i najbardziej przyjaznych człowiekowi ras, na co nie wskazuje pełen wdzięku chód i nieco hrabiowskie futro. Klasyfikacja 9: Psy ozdobne i do towarzystwaSekcja 2: PudleNie podlega próbom pracyPudel się, że pudel to rasa pochodzenia niemieckiego, nazywana Pudelhund. Standaryzacji dokonano jednak we Francji, gdzie wykorzystywano pudle jako dowodne aportery. Ze względu na dużą popularność rasy w tym kraju uznano ją za rasę narodową europejski znał pudle na długo przed przywiezieniem ich do Anglii; liczne rysunki autorstwa niemieckiego artysty Albrechta Dürera przedstawiają te psy. W XVIII-wiecznej Hiszpanii pudle również cieszyły się ogromną popularnością, o czym świadczą dzieła Francisca Goi. Żaden inny kraj, poza Francją za czasów panowania Ludwika XVI, nie oszalał jednak w takim stopniu na ich rozmiary została wyhodowana w co najmniej trzech rozmiarach:standardowym (pudel duży)miniaturowym„kieszonkowym” (Toy dog)Wg AKC najstarszą odmianą jest rasa o rozmiarach standardowych (czyli pudel duży), był on zatem podstawą hodowlaną dla pozostałych dwóch odmian. Pudel w przeszłości, jak i dziś pudle wykorzystywane są jako aportery wodne, dlatego świetnie współpracują z myśliwymi. Duża zasługa tkwi w nieprzemakalnym futrze, które umożliwia pływanie. Generalnie, wszyscy krewni pudla dużego są uznawani za dobrych pływaków, choć jeden członek tej rodziny, specjalizujący się w wyszukiwaniu trufli (tzw. pudel truflowy), unikał wody. Wykrywanie trufli było powszechnie praktykowane w Anglii, później w Hiszpanii i Niemczech, gdzie jadalne grzyby uznawane były za przysmak. Do ich wyczuwania i wykopywania preferowano mniejsze psy, aby uniknąć zbyt wielu uszkodzeń trufli masywnymi łapami. Niewykluczone zatem, że pudle krzyżowano z terierami, aby stworzyć idealnego „wykrywacza trufli”.Inną rolę zaczęły spełniać w okresie II wojny światowej, kiedy stały się psami wojskowymi (choć, prawdopodobnie, pracowały dla wojsk od co najmniej wieku XVII). W roku 1942 pudel był jedną z 32 ras psów oficjalnie zaklasyfikowanych jako psy pracujące dla na pierwszy rzut oka można dostrzec pełnego energii, inteligentnego i eleganckiego psa o kwadratowej budowie i harmonijnych proporcjach. Oczy są bardzo ciemne, owalne, emanujące spojrzeniem czujnym i inteligentnym. Pysk (kufa) prosty, mocny, wargi przylegające. Uszy raczej długie, opadające, płaskie, zaokrąglone na czubkach, porasta je długa, falista sierść. Ogon ulokowany wysoko – u psów wystawowych może być naturalnej długości lub skrócony o 1/3 lub ½ całkowitej długości w krajach, gdzie obcinanie uszu i ogonów nie jest zakazane. Kiedy zwierzę jest rozluźnione, ogon wisi nisko, podczas aktywności trzyma go naturalnie kręcona, wełnista i gęsta – u psów wystawowych wymagane jest tzw. lwie cięcie lub do niego zbliżone. Charakterystyczne „fryzury” nie są jednak znakiem XIX-wiecznych psich elegantów, ale psów pracujących. Wzorzec strzyżenia został obmyślony z myślą o obowiązkach, jakie psy wykonywały: aporterom dowodnym pozostawiano długą sierść na klatce piersiowej i szyi, aby chroniła organizm przed wychłodzeniem, wygolony zad miał zmniejszać opór wody w czasie pływania. Wyróżnia się dwa rodzaje szaty: lokowatą (delikatny, wełnisty, ale gęsty włos, mocno kędzierzawy, odporny na ucisk dłoni, tworzący równe loki) i sznurową (podobny strukturą do lokowatej szaty z tym, że włosy tworzą charakterystyczne sznury, które u psów wystawowych powinny mieć długość co najmniej 20 cm)Umaszczenie z reguły jednolite, ale zdarza się łaciate. W obrębie rasy występuje wiele wariantów kolorystycznych: biała, czarna, srebrna, morelowa, brązowa, czerwona, kremowa; czasem widoczne są pręgi; sierść na uszach i kryza mogą mieć ciemniejszy pies pracujący (przeważnie myśliwski), często przejawia zachowania instynktowne, głównie oznaczanie terytorium i instynkt łowiecki, który jest wyraźniejszy niż u innych ras. Uważany za psa bardzo energicznego, który łatwo się nudzi, co prowadzi do psocenia. Figlarny charakter to tylko jedna strona medalu, bowiem pudel to pies znany przede wszystkim z lojalności i łatwości w uczeniu się (również posłuszeństwa), dzięki czemu może okazać się idealnym psem do chorobą dotykającą pudle jest choroba Addisona (pierwotna niedoczynność kory nadnerczy), skręt żołądka, zaburzenia pracy tarczycy (nadczynność i niedoczynność), padaczka, choroby nerek, dysplazje stawów, zapaść tchawicy, rak. Rasa jest też podatna na mniej groźne dolegliwości, w tym infekcje ucha prowadzące do zapalenia – przyczyną takiego stanu rzeczy jest, prawdopodobnie, wrastająca do wnętrza małżowiny sierść, zbierająca woskowinę i zanieczyszczenia. Aby uniknąć tej nieprzyjemnej przypadłości, zaleca się regularne czyszczenie uszu i usuwanie włosów z kanału słuchowego. Zawsze należy skonsultować się z weterynarzem, jeśli wystąpi infekcja tego wrażliwego dane i w kłębie: 45 – 62 cmMasa: 16 – 25 kgDługość życia: 11 – 12 latPudel duży – „pudel” pochodzi z języka dolnoniemieckiego, oznaczające tyle, co „pluskać się/taplać się”; Hund to natomiast niemieckie określenie biorą udział w wielu konkursach sportowych, w tym agility, pokazach posłuszeństwa, tropienia, a nawet duży został ulokowany na 2 miejscu w rankingu najinteligentniejszych ras, stworzonym przez Stanley’a często uważa się za psy hipoalergiczne, których sierść nie uczula. Sekret tkwi w dłuższym niż u innych psów procesie wzrostu włosów połączonym z mocnym skrętem. Dzięki lokom alergeny i martwy naskórek uwalniają się wolniej. Mimo to, u osób wrażliwych może wystąpić reakcja alergiczna, głównie z przyczyny silniejszego alergenu, jakim jest Artur Schopenhauer posiadał dwa pudle: Atmę i dramacie Goethego „Faust” Mefistofeles po raz pierwszy pojawia się pod postacią czarnego domoweRasy psówWilczarz irlandzkiCocker spaniel angielskiAmstafBeagleSeter irlandzkiAkitaLeonbergerBorder collieMastif tybetańskiMastyf angielskiPies faraonaBulmastifSznaucer olbrzymNowofundlandOwczarek podhalańskiDogue de BordeauxOwczarek kaukaskiDobermanBernardynChow chowSznaucer miniaturowyGolden retrieverLabradorHusky syberyjskiOwczarek niemieckiDog niemieckiRottweilerBerneński pies pasterskiGrzywacz chińskiBulterierBuldog king charles spanielYorkshire TerrierPsowatePies dingoLikaonCyjonWilk
Carolina Dog to średniej wielkości pies rasowy o krótkiej, gęstej podwójnej sierści; jest zwinny, szczupły, ale muskularny jak chart i długi ogon w kształcie haczyka na ryby. Wzrost: DO 18-24” (46-61 cm) zarówno dla mężczyzn, jak i kobiet. Waga: do 33-44lb (15-20 kg) zarówno dla mężczyzn, jak i kobiet.

Charakter rasy pudel średniFCI rozróżnia cztery odmiany pudli: duże, średnie, miniaturowe i toye. Pod względem temperamentu pudel średni plasuje się pośrodku: jest bardziej ruchliwy niż duży, lecz spokojniejszy niż mniejsi kuzyni. Psy tej rasy są opanowane, lecz jednocześnie wesołe i skore do dużo kontaktu z właścicielem. Pozostawione same sobie mogą próbować zwrócić na siebie uwagę, np. szczekaniem czy przynoszeniem zabawek. Inteligencja i ukierunkowanie na człowieka sprawiają, że bardzo szybko się uczą, ale też równie szybko wychowują sobie właścicieli!Przyjaźnie nastawione do całego świata, chętnie bawią się z innymi psami; bywają jednak zazdrosne o „pudel” pochodzi od niemieckiego czasownika „pudeln” – pluskać się. Natomiast Francuzi określają przedstawicieli tej rasy „caniche”, co oznacza psa na kaczki. Obie nazwy wskazują na pierwotną rolę tych czworonogów – pomoc w polowaniach, zwłaszcza na ptactwo. Związana jest z nią charakterystyczna fryzura pudli – „na lwa”. Aby ułatwić im pływanie, strzyżono zad i tylne łapy, natomiast w celu ochrony przed zimnem pozostawiano długą sierść na klatce piersiowej, na grzbiecie na wysokości nerek i na na wystawach dopuszcza się także kilka innych fryzur. Pudle średnie – podobnie jak miniaturowe – najczęściej wystawia się w fryzurze puppy clip, czyli z dłuższą szatą na przedniej części ciała, ale bez wygalania tyłu i bez pudle wykorzystywano jako psy cyrkowe. Mniejszych używano do poszukiwania trufli. Trafiły także na salony i stały się ulubieńcami arystokracji. Dziś są raczej psami ozdobnymi, a ich zdolności bardziej ceni się w krajach anglosaskich – często startują tam np. w zawodach i wychowaniePudle są inteligentne i chętnie współpracują z człowiekiem. Z ich wychowaniem poradzi sobie nawet początkujący właściciel, o ile tylko postara się przestrzegać pewnych zasad i nie dopuści do wejścia sobie na kogo ta rasaPudle nadają się generalnie dla większości właścicieli, pod warunkiem, że są oni skłonni zadbać o pielęgnację lub regularnie psa domu pudel jest spokojny, nie pogardzi jednak zabawą i pieszczotami. Dostosuje się do trybu życia opiekuna – pod warunkiem że ten znajdzie dla niego odpowiednio dużo czasu. Psy te nie nadają się do kojca i nie powinny pozostawać długo same w domu.

zwp8.
  • wal8xo39kw.pages.dev/224
  • wal8xo39kw.pages.dev/386
  • wal8xo39kw.pages.dev/276
  • wal8xo39kw.pages.dev/124
  • wal8xo39kw.pages.dev/294
  • wal8xo39kw.pages.dev/291
  • wal8xo39kw.pages.dev/223
  • wal8xo39kw.pages.dev/348
  • wal8xo39kw.pages.dev/18

    • jak wygląda pies pudel